വി. അല്‍ഫോന്‍സാമ്മ തന്റെ കാല്‍ പൊള്ളിച്ചതെന്തിന്?
വീട്ടില്‍ തനിക്ക് കല്യാണം ആലോചിക്കുന്നതായി കണ്ട് അന്നക്കുട്ടി ഒരു ദിവസം സധൈര്യം തന്റെ വളര്‍ത്തപ്പനെ സമീപിച്ച് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു : ‘എന്റെ പേരപ്പാ , ഈശോമിശിഹായുടെ അഞ്ചു തിരുമുറിവുകളെ പ്രതി എന്നെ കല്യാണത്തിന് നിര്‍ബന്ധിക്കരുതേ!’ ഇത്രയും പറഞ്ഞു തീരും മുമ്പ് അവള്‍ പ്രജ്ഞയറ്റു നിലത്തു വീണു. മകളുടെ കണ്ണീരും അസ്വാസ്ഥ്യവും കണ്ട് ആ പേരപ്പന്‍ ‘അവളെ ആരും കല്യാ ണത്തിന് നിര്‍ബന്ധിക്കരുതെന്നും അവള്‍ അവളുടെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യട്ടെ എന്നും അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.
അന്നക്കുട്ടിയുടെ ശാഠ്യം പോലൊരു ശാഠ്യം ‘അമ്മ’ യ്ക്കുമുണ്ടായി. അവളെ മാത്തിലയയ്ക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ മരിക്കുന്നതാണ് തനിക്കിഷ്ടം എന്നായിരുന്നു ആ അമ്മയുടെ പിടിവാശി. മകളുടെ മനസ്സുമാറ്റാന്‍ അവര്‍ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നടത്തിനോക്കി. ഒരു രക്ഷയുമില്ല. അവള്‍ പാറ പോലെ ഉറച്ചു നില്ക്കുന്നു. ഇനി എന്താണ് ഒരു മാര്‍ഗ്ഗം? ഒരാള്‍ക്കു വാക്കു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് . അതനുസരിച്ച് അയാളെ വരുത്തി ഒത്തുകല്യാണം നടത്തുകതന്നെ എന്ന് അവര്‍ തീരുമാനിച്ചു.
മനസമ്മതത്തിന് പള്ളിയില്‍ പോവുകയില്ലെന്ന് അന്നക്കുട്ടിയും തീരു മാനിച്ചു . പക്ഷേ അക്കാര്യം തുറന്നുപറയാന്‍ അവള്‍ക്കു ധൈര്യമുണ്ടായി . ഒരു കാര്യം അവള്‍ക്കു മനസ്സിലായി . തന്റെ സൗന്ദര്യമാണ് എല്ലാറ്റിനും കാരണം . സ്ത്രീധനവും ആഭരണവും കൂടാതെ തന്നെ വിവാഹം ചെയ്യാന്‍ ആളുകള്‍ തയ്യാറാകണമെങ്കില്‍ അതല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് കാര്യം ? എങ്കില്‍ ആ സൗന്ദര്യത്തിന് കളങ്കം ചാര്‍ത്തുക മാത്രമേ പോംവഴിയായിട്ടുള്ളു . കന്യാത്വം കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്നതിന് ചില പുണ്യവതികള്‍ അങ്ങനെ യൊക്കെ ചെയ്തതായി കേട്ടിട്ടുണ്ട് . താനും അങ്ങനെ തന്നെ ചെയ്യും . ഇനി മേല്‍ തന്റെ സൗന്ദര്യത്തില്‍ ഭ്രമിച്ച് ആരും വിവാഹാഭ്യര്‍ത്ഥനയുമായി വന്നു കൂടാ എന്നവള്‍ തീരുമാനിച്ചു . ആ തീരുമാനം അവള്‍ സധൈര്യം നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്തു .
ആ സംഭവത്തെപ്പറ്റി തനിക്കേറ്റം വിശ്വാസമുള്ള ഒരു കന്യകാലയ സഹോദരിയോട് അല്‍ഫോന്‍സാമ്മ ഒരിക്കല്‍ രഹസ്യമായി പറഞ്ഞതിപ്രകാരമാണ്: ‘എനിക്ക് പതിമൂന്നുവയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ വീട്ടുകാര്‍ കല്യാണം നിശ്ചയിച്ചു. എനിക്കു മഠത്തില്‍ പോകണമെന്നു തന്നെ ആശ . ഞാനെന്താണു ചെയ്യുക ? ആഭരണങ്ങളുടെ പണിയും ദ്രുതഗതിയില്‍ ആരംഭിച്ചുകഴിഞ്ഞു . അമ്മയ്ക്കു നിര്‍ബന്ധമായി. എനിക്കു ഒരു ബുദ്ധി തോന്നി . എന്റെ ദേഹത്തില്‍ എന്തെങ്കിലും വൈരൂപ്യം സംഭവിച്ചാല്‍ എന്നെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടെന്നു പറയുമല്ലോ. രാത്രി മുഴുവന്‍ ഞാന്‍ കരഞ്ഞു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. വീടിന്റെ ഒരു വശത്ത് കൊയ്ത് കഴിഞ്ഞ് പതിരെല്ലാം ഒരു കുഴിയില്‍ കൂട്ടി തീ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് . ഞാന്‍ രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് അവിടെ ചെന്നു . അതിന്റെ വക്കത്തുനിന്നുകൊണ്ട് ഒരു കാല്‍ തീയിലേക്കുവച്ചു . പെട്ടെന്നു കാല്‍ താഴുകയാല്‍ ഞാന്‍ അതില്‍ മുട്ടോളം താണു. ( ചുറ്റും അരമതിലുകളുള്ള ) ആ കുഴിയില്‍നിന്നു കയറാനുള്ള ശ്രമത്തില്‍ കുറെനേരം തീയില്‍ക്കൂടി അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ഓടി നടക്കേണ്ടിവന്നു . അഴിഞ്ഞുകിടന്ന തലമുടിയുടെ അറ്റം കരിഞ്ഞു. തുണിയ്ക്കും തീപിടിച്ചു . ഞാന്‍ അതില്‍ കഴുത്തോളം താണ് മുഴുവനും കരിഞ്ഞുപോകേണ്ടതാ യിരുന്നു . അതില്‍നിന്നു കയറി രക്ഷപെട്ടത് എങ്ങനെയെന്ന് എനിക്കു തന്നെ അറിഞ്ഞുകൂടാ . ദൈവപരിപാലന എന്നെ എടുത്തു കരയ്ക്കു കയറ്റി . വേദനകൊണ്ടു കാലില്‍ തൂത്തപ്പോള്‍ തൊലി ഉരിഞ്ഞുപോയി . കാലിലുണ്ടായിരുന്ന തളയും ചുട്ടുപഴുത്തിരുന്നു.’
ഞാന്‍ മുറിയില്‍ കയറി പെട്ടിതുറന്ന് ഒരു തുണിയെടുത്ത് കാല്‍ ആരും കാണാതെയിരിക്കാന്‍ താഴ്ത്തിയുടുത്തു. അമ്മ പനിയായിട്ടു കിടക്കുകയായിരുന്നു . അമ്മ കണ്ട് , ‘ നീ എന്തിനിപ്പോള്‍ തുണി മാറുന്നു ‘ എന്നു ചോദിച്ചു . എന്റെ കാല്‍ സ്വല്പം പൊള്ളി എന്നു പറഞ്ഞതോടെ ഞാന്‍ ബോധംകെട്ടു വീണു. അമ്മ എഴുന്നേറ്റുവന്നു . എന്റെ സ്ഥിതി കണ്ടയുടനെ അമ്മ ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചു. ഇതുകേട്ട് അയല്‍വാസികള്‍ വന്നുകൂടി. പേരപ്പന്‍ അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു . ആള്‍ വിട്ടു വരുത്തി . കാക്കുന്ന മാലാഖാ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ രക്ഷിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ആ തീയില്‍ കിടന്നു വെന്തുപോകുമായിരുന്നു അമ്മ പറഞ്ഞു. കാലില്‍ കിടന്നിരുന്ന തള തട്ടാനെ വരുത്തി ഒരുവിധത്തിലെടുപ്പിച്ചു . പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ നിന്നും സാറന്മാരും കുട്ടികളും എന്നെ വന്നു കണ്ടു . ഒരു ഡോക്ടറെ വരുത്തി ചികിത്സിപ്പിച്ചു. കാല്‍ രണ്ടും പഴുത്തു കുളമായി ദുര്‍ഗന്ധം വമിച്ചിരുന്നു. വീട്ടിലുള്ളവര്‍ എത്രമാത്രം സഹിച്ചു . വിവരമറിഞ്ഞാടിയെത്തിയ എന്റെ ഇച്ചാച്ചന്‍ എന്നെ കണ്ടമാത്രയില്‍ കരഞ്ഞു പോയി . ഡോക്ടര്‍ ദിവസവും വരും. പഴുപ്പു തോണ്ടിക്കോരി നീക്കും. കാല്‍ വിരലുകള്‍ പഴുത്ത് ഒന്നായിത്തീര്‍ന്നു . ഡോക്ടര്‍ ഓരോന്നും വേര്‍തിരിച്ച് പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം കെട്ടിവയ്ക്കും. എത്രമാത്രം വേദനയാണ്് ഞാന്‍ സഹിച്ചത്. അതെല്ലാം എന്റെ ആ ഒറ്റ കാര്യത്തിനായി ഞാന്‍ കാഴ്ച വച്ചു.”
മരിയന്‍ ടൈംസിലെ ഇന്നത്തെ പ്രധാനപ്പെട്ട അപ്ഡേറ്റുകള്‍ താഴെ ലഭിക്കുന്നതാണ്.
